Slijtage van de rug is een geleidelijk en deels normaal proces. Het is de prijs die we betalen voor het stappen op maar 2 van onze 4 ledematen. De eerste problemen, reeds vanaf 20 jaar, ontstaan in de tussenservelschijf. De elasticiteit en het schokabsorberend vermogen verminderen. De tussenservelschijf zakt in en de kleine facetgewrichtjes achteraan, die als dakpannen op elkaar liggen, gaan minder goed passen, ontsteken en worden groter en onregelmatig. de gewrichtsbanden worden losser en plooien naar binnen en verdikken. Stilaan komt er druk op het ruggenmerg. De arthrose is geboren.

Afhankelijk van de last, de duur van de klachten en het niet meer beantwoorden aan niet operatieve aanpak, kan een operatie nodig worden. De pijn is meestal een combinatie van rug en beenpijn. Soms ontwikkelt u een claudicatio- hinken in het latijn- waarbij u soms maar een paar tientallen meters meer kunt stappen.

Het soort operatie hangt af van de symptomen en de precieze oorzaak van de symptomen.

Bedoeling is om het gesloten en te nauwe kanaal te openen. U kan dit best vergelijken met het openen van een ingekokerde beek. Het water, hier het ruggenmerg, krijgt meer plaats en wordt niet meer platgeduwd en kan zijn normale functie weer vervullen. Een deel van de achterste gewrichtsbanden en bot wordt weggenomen. De aandoening zelf noemen we een lumbale stenose.

Dit systeem wordt soms gebruikt bij nog vrij vroege slijtage in combinatie met een herniaresectie. De discus wordt ondersteund met een soort bladveersysteem, dat de beweging in de discus begeleidt en een deel van de slijtage veroorzakende krachten op de discus vermindert. Deze techniek kan soms de evolutie naar een echte lumbale stenose vertragen of blokkeren.

Bij zwaardere slijtage, zeker als er ook instabiliteit met verschuiven van de wervels is gebeurd- we noemen dat een spondylolysthese- en als er een belangrijke verdrukking van de zenuwen of de paardenstaart is opgetreden, dient het ruggenmerg meer uitgebreid te worden vrijgemaakt en diende de kleine achterste facetgewrichtjes meet te worden verwidjerd. Om deze instabiliteit te kunnen herstellen en verdere afglijden van de wervels te voorkomen, dienen dan staven en vijzen te worden geplaatst. Ook botenten worden dan geplaatst, al dan niet gemengd met kunstbot, om de twee belendende wervels aan elkaar te laten groeien. De ingreep heet een fusie ,of arthrodese

Na een dergelijke operatie is de revalidatie ongeveer vergelijkbaar met deze van een discectomie, zij het meestal wel wat trager.

Directe mobilisatie is toegelaten. Kine wordt slechts na een paar weken rustig opgebouwd.
Opname bedraagt drie à vier dagen voor ontslag. Thuis dient u relatief te rusten, corset te dragen bij mobilisatie gedurende zes weken en geleidelijke de activiteiten weer op te bouwen.Voor zware arbed kan werkongeschiktheid tot zes maand oplopen. De kans op terugkeer naar zwaardere fyssche arbeid ligt rond de zestig percent. Werk aleen is dan ook geen voldoende reden om een dergelijke operatie te laten doorvoern. Er moet echt wel een aantasten zijn van uw volledige levenskwaliteit voor een dergelijke operatie verantwoord is en een, voor u, goed bevredigend resultaat kan geven.

De algmene en zenuwverwikkelingen zijn gelijk aan deze van een discectomie. Omdat er bot gebruikt wordt dat aan mekaar dient te groeien, bestaat er een kans van tussen de 5 en de 15% dat dit niet gebeurt. We noemen dat een pseudarthrose. Volgens sommigen kan dit een reden zijn waarom sommige mensen min of meer ernstige rugpijn overhouden.Volgen sommigen kan een arthrodese op langere termijn ook aanleiding geven tot slijtage van de wervels in de onmiddellijke buurt van de geopereerde wervels. Of dit zo is of of dit alleen een verdere natuurlijke evolutie is van een begonnen slijtageproces is nog niet helemaal duidelijk.