Wat?
De schouder kan beschouwd worden als een bolgewricht. De schouderkop past in het kommetje dat zich aan het schouderblad bevindt. De 2 beenderen bewegen tov. mekaar en wrijven als het ware over elkaar bij elke schouderbeweging.
In een normaal gezond gewricht zijn beide uiteinden bedekt met een gezonde laag kraakbeen. Deze zachte laag zorgt voor een soepele beweging zonder al te veel wrijving.
Wanneer dit kraakbeen beschadigd is, of volledig verdwenen is, wrijven beide botoppervlakken zonder bescherming over elkaar. Dit leidt tot ontsteking in het gewricht met productie van ontstekingsvocht. De natuur tracht zich te verdedigen door extra botaangroei: zogenaamde “osteofyten” of papegaaienbekken. Hierdoor vervormt het gewricht en wordt het nog minder beweeglijk. Uiteindelijk leidt dit tot min of meer erge stijfheid in het gewricht.
De meest frequente oorzaken van kraakbeenlijden in het schoudergewricht zijn: artrose, rotator cuff scheuren (zie ook cuffscheuren), na breuken en na herhaalde ontwrichtingen. Ook reumatoïde artritis (zogenaamd gewrichtsreuma) of een infarct van de humeruskop (“avasculaire necrose”) kunnen aanleiding geven tot verlies van het kraakbeen.