Het 'verstuiken', of het omslaan van de enkel is een frequent trauma. Dit kan een eerder banaal letsel zijn maar kan soms gepaard gaan met ernstige anatomische letsels, die langdurig ongemakken kunnen geven.

Anatomisch is de achtervoet opgebouwd als een scharnier ter hoogte van de enkel en een onderliggend gewricht naar de hiel. Het onderste spronggewricht is van belang voor het aanpassen van de voet op oneffen grond. Het onderste spronggewricht heeft echter bewegingsbeperking, waarbij bij een te forse stress, de ligamenten van de enkel dermate onder spanning komen te staan waarbij ze uitrekken, of zelfs scheuren. De enkel geraakt uit zijn normale positie. Meestal worden de ligamenten aan de buitenzijde betrokken in de verstuiking. Men spreekt van een contusio, verstuiking, distorsie. Indien het herstel niet gunstig verloopt kan men blijvend last hebben op basis van een instabiliteit.

Na een verstuiking heeft men niet alleen pijn aan de enkel, soms is er de onmogelijkheid om er op te steunen, te bewegen. Daarenboven is er veelal een forse zwelling, door de begeleidende bloeduitstorting.

De arts zal nagaan door een lokaal onderzoek, waar het letsel zich bevindt, overwegen wanneer radiografische opnames nodig zijn, en het letsel graderen, om zodoende een behandelingsschema in te stellen.

Na de verstuiking dient een kordate behandeling te worden ingesteld. In de acute fase worden de principes van de RICE   (R: rust   //   I: IJs  //    C: compressie  // E: elevatie (hoogstand)) benadering toegepast.

Na medisch nazicht wordt een verdere behandeling ingesteld door het initieel instellen van een immobilisatie (brace, gipsverband, krukken, ..) naast een gepaste pijnbehandeling. Naargelang het uitgestippeld behandelingsschema, op basis van de ernst van het letsel, wordt een verdere immobilisatie vervangen door een actieve revalidatie onder begeleiding van een kinesist. De revalidatie wordt dan vooral toegespitst op het herstel van de beweging en de proprioceptieve controle. Tijdelijk kan de arts een brace voorstellen.

Men moet er rekening mee houden dat het herstel van de ligamenten zowat zes weken tijd vraagt.

In bepaalde gevallen wordt men geconfronteerd met een terugkerende last van de enkel, waarbij er zich een instabiliteit voordoet. Het dragen van sportbraces kan preventief nuttig zijn , maar is bepaalde gevallen zal die chronische instabiliteit heelkudnoig worden behandeld. De procedure daarbij kunnen variëren van een her opspannen van bepaalde ligamenten, met een aanvullende versteviging met bv. een peesgreffe. Elke procedure heeft daarbij zijn specifieke nazorg en revaldiatiebehandeling.